maandag 25 november 2013

Journaal

Gisteren bij het opstaan had ik ineens enorme kiespijn. Geen gaatje, maar een ontsteking, die de kans krijgt op te spelen vanwege de chemokuren. De hele dag alleen vloeibaar gegeten en zelfs dat ging uiteindelijk niet meer. Gelukkig is mijn broer tandarts. Hij belde direct naar aanleiding van mijn mailtje en zei dat ik maar even langs moest komen. Nou, mooi niet, je kon er niet eens naar wijzen. Ik ben niet echt bang voor de tandarts, maar om nou de held uit te gaan hangen. Eerst een penicilline kuurtje, dat ik nog in mijn steeds uitgebreidere apotheek had liggen, en dan kom ik wel even. Gelukkig is het vandaag al een stuk beter.

Ondanks dat, toch een fijne dag gehad, met erg veel bezoek. Eerst Lineke, die lekker op vakantie gaat naar Frankrijk. Haar dochter Marloes werkt bij de Jumbo. Ze heeft geprobeerd om een fles prosecco Villa Marianna voor me te bemachtigen. Dat is niet gelukt. Die prosecco is niet meer aan te slepen en wordt alleen in dozen verkocht. Dat de invloed van mijn blog zo groot zou zijn :).
Vervolgens kwamen Wina, Alie en Margreet lekker ouwehoeren en uiteindelijk kwam mijn voorzitter Guus een biertje drinken. Met zoveel positieve energie van het werk zit ik die kuren nog wel uit. En dan moet de WK ook nog beginnen. Misschien huur ik gewoon een mega scherm, dan kan iedereen hier komen kijken. BBQ aan en Adam verkoopt kaartjes bij de ingang. Voor Ibiss natuurlijk.

maandag 28 oktober 2013

vrijdag 10 juni 2011

zaterdag 24 juli 2010

Radiostilte

Gisteren was de laatste radiotherapie. Dat was er dus 1 met een feestelijk tintje. Laatste spuitje in mijn sixpack, taart mee en een goed humeur. Het zijn op die afdeling allemaal heel aardige mensen en ze vonden mij een erg vrolijke patiënt. Op de foto staan mijn vaste behandelaars. Toppers! Maar ik hoop ze daar nooit meer te zien.......
Het Hannibal the Cannibal masker ligt hier in de schuur. Wat moet ik eigenlijk met dat ding. Ben vond 'ritueel verbranden'. Ik weet niet of dat zo'n goed plan is. Het ding heeft wel een bepaalde gevoelswaarde en is tenslotte een afdruk van mezelf. Maar vooralsnog hoef ik het even niet weer te zien.

Nu volgt dus het controle circuit. 3 augustus de hematoloog, 9 september de radioloog u.s.w..
Na 6 september mag ik weer richting mijn kantoor! Dan ga ik eerst nog op vakantie, maar het gewone leven kan weer gaan beginnen!
En dan is er soep van Wina. Ik hoop een bakje te kunnen eten met Noraima.

donderdag 22 juli 2010

SuperCase 63

Jippie

Nou, het zit er bijna op. De radioloog zei vanochtend: 'Ga er maar vanuit dat je genezen bent, ook al is de behandeling niet helemaal conventioneel verlopen! De vermoeidheid blijft nog wel even, de slikklachten gaan over een week of twee wel weg en kijk uit voor verbranding in de zon'.
Jippie, dat geeft wel een jippie gevoel kan ik iedereen verzekeren. Ik heb weer door mijn eigen lijf mogen scrollen en zo het verschil tussen de beginsituatie en de situatie voor de bestralingen kunnen zien. Er zijn wel restverschijnselen te zien zoals dat heet, maar dat is normaal. Die zullen ook op de volgende scans te zien zijn, maar er zit wel een groot verschil tussen voor en na de behandeling! Dat was echt duidelijk te zien. Binnenkort krijg ik weer een scan, zodat ze kunnen zien wat het effect van de bestraling is.

Nu zal ik om de twee maanden eerst onder controle blijven, te beginnen op 3 augustus, maar toch is het allemaal wel een jippie gevoel. Ik mag ook alles weer doen, sociaal gezien, maar nog niet direct aan het werk. Dat komt door het infectiegevaar dat op mijn werk beduidend groter is dan gemiddeld en mijn immuunsysteem tijd nodig heeft om op het oude niveau te komen. Na de eerste evaluatie op radiologie in oktober mag de beer weer helemaal los!
Jippie de jippie, jippie a jee! Laat het haar maar groeien. Ik wil een staart!

dinsdag 20 juli 2010

Voortgangsbericht

Veel mensen vragen hoe het met me gaat. Dat is fijn, maar ik werd me bewust van het feit dat ik daar eigenlijk nauwelijks meer over schrijf. Nou...... dat zit zo...... Geen bericht is goed bericht.
Als het niet goed gaat dan had ik het vast al lang geschreven. Het gaat gewoon goed.
Van de radiotherapie ondervind ik nauwelijks last. Jet is gisteren mee geweest om het te kunnen beleven. Trijn was natuurlijk ook al mee geweest. Ze vonden het wel indrukwekkend, zeker als ik zo word vastgeklemd onder mijn masker.

Maar klachten heb ik nauwelijks. Beetje slikklachten en 's avonds wel erg vroeg uitgeteld, maar verder is het een verademing vergeleken met de chemo.
Mijn armen zijn ook weer zo goed als genezen en dus kan ik weer van alles in de tuin.
Er zitten nog maar vier spuitjes in de doos, dus vrijdag de laatste.
En als alles goed is, dan heb ik zelfs nu vrijdag al de laatste bestraling.
Daarna komen de scans om te bekijken hoe de stand van zaken is en of er verder nog wat gebeuren moet. Maar ik voel me goed en wie weet kan ik wel gewoon gaan zitten wachten tot mijn haar weer groeit.
Weddenschapje op afsluiten wanneer?

SuperCase 62

Iris

Iris zat op de BSO toen ik haar 8 jaar geleden leerde kennen. Ze was al gauw mijn vriendinnetje en kwam bijna iedere dag. Later kwam ze elke woensdag en nam haar broertje Jeroen mee. Die zat ondertussen ook op de BSO. Jeroen zat als vierjarige een keer bij me op schoot, keek me aan en zei: 'Ik vraag me af of wij later als ik groot ben nog steeds zulke goede vrienden zullen zijn'.
Iris kwebbelde heel gezellig. Haar hele jeugd heb ik bijzonder goed kunnen volgen. Van vriendjes, vriendinnetjes en liefdes tot andere vriendjes en vriendinnetjes en nieuwe liefdes. Van leraren en gymnastiek, zwemles en vakantie. En ieder jaar als ik jarig was kreeg ik van haar een reep chocola met noten!
Soms was ze er een paar weken niet geweest. Dan deed ik net of ik haar niet meer kende en vroeg hoe ze ook alweer heette......'het is een bloemetje....ik weet het wel....Roos......nee eh......Margriet?'
Ze is nu 13 en is een hele grote en prachtig mooie dame. Ze wist niet dat ik ziek was, hoorde het van Ingrid en schreef me een mailtje.....

Jeroen in het midden, Iris linksboven

Lieve Adam,
Ik schrok me vandaag helemaal dood!
Ik ben wel vaker langs geweest maar dan was je er niet..
En ik wist niet wat er was.
Tot ik vandaag weer langs kwam....
Ik loop de B.S.O binnen, ik loop recht op je kantoor af en ik zie je niet. Ik vroeg aan Ingrit waarom je er weer niet was.
Toen vroeg Ingrit aan mij; weet je dan niet dat Adam ziek is? Ik vroeg; Ooh?! Wat heeft hij dan? Toen vertelde ze dat je kanker had. Ik schrok me kapot, ik was er serieus stil van.. Nu ben ik benieuwd hoe het met je is. Het spijt me dat ik het niet eerder wist.
Hoe is het met je?
Wanneer kan je weer werken?
Wanneer ben je er achter gekomen dat je het had?
Waar heb je een Tumor?
Ik heb genoeg vragen..
Dikke Kus X iris.

Een mailtje dat ik niet wil kwijt raken, daarom staat het nu hier.

zondag 18 juli 2010

vrijdag 16 juli 2010

Mis

Het Nederlands elftal werd door een oranje F16 binnengevlogen. Alsof dat al niet gek genoeg was..... Pastoor Paul Vlaar (broer van Ron??) droeg de mis op aan Oranje. Ongeveer zo:

Geef Oranje eeuwige kracht, Heer,
en moge Yolanthe's licht op hen schijnen.
Ons komt de beker toe, Heer, en moge
de gelofte worden ingelost in Johannesburg,
verhoor mijn gebed.
Alle ballen zullen tot u komen.
Geef onze jongens die heilige graal, Heer,
en moge Yolanthe's licht op hen schijnen.

Heer heb erbarmen.
Met die arme Spanjaard
Die zo kansloos is.
Stekelenburg, machtige doelman,
Redt wat gered moet worden,
red voor ons de heilige bokaal.

Toch jammer dat Hij het in dit geval mis had.
--------------------------------------------------------------------------

donderdag 15 juli 2010

SuperCase 60


Wachtkamer

In de wachtkamer van radiotherapie zat een echtpaar van een jaar of 70. Mevrouw moet behandeld worden aan een hersentumor. Omdat dit de eerste keer was waren ze erg nerveus.
Haar man wist te vertellen dat er 12 mm regen gevallen was in zijn tuin. 'Als boerenzoon weet je dat je leven lang precies, ook al ben je dan zelf geen boer geworden'.
Tot voor kort hielden ze schapen, die overdag graasden op de dijk. Toen ze zelf wat ouder werden moest een Schotse Bordercollie helpen bij het binnenbrengen van de schapen. Het was een geweldig dier, één keer fluiten en hij wist precies wat er gebeuren moest. Zelf hoefden ze niets meer te doen, ze liepen wat over de dijk en de hond bracht de schapen binnen. Onlangs is de hond overleden, toen moesten de schapen weg. En nu zitten ze hier.

De volgende dag zat er een vrouw van ongeveer 35. Haar man was net binnen om bestraald te worden aan een tumor in zijn been. De huisarts had na het diagnostisch onderzoek gezegd: 'Of het nu goed- of kwaadaardig is, het been moet er af!' En nu zitten ze hier.
Ik zit daar ook, iedere dag en ken al veel mensen van gezicht. Patiënten van radiologie zijn heel herkenbaar. Ze zien er heel slecht uit of hebben een kaal hoofd. Soms herken je ze aan de tekening op de borstkas, die aangeeft waar bestraald moet worden. Ondanks alles zijn het net Harley rijders. Ze groeten elkaar allemaal.

woensdag 14 juli 2010

maandag 12 juli 2010

Space Cake

Een sollicitante zei ooit tegen Linda dat ze gek was op hobby's. Nou, ik ook!
Ik hou van koken, maak wijn, ben amateur ornitholoog, speel gitaar, computer veel, wandel, ben gek op tuinieren en hou van muziek. Nu er een periode is waarin er alle tijd van de wereld lijkt te zijn, wil veel van die handel niet lukken.
Gitaarspelen wil niet vanwege pijn in de vingertoppen, ik krijg nog geen blikje cola open. Dat schijnt door de behandeling te komen. Wandelen is ook niet top, vanwege dezelfde klachten aan die uiteinden. Tuinieren wil wel, maar dan het lichte werk. Wijn maak je ook niet per hectoliter, dus dan rest computeren, koken en vogeltjes kijken met een muziekje aan.
Maar ja, dan moet alles wel kloppen. De PC had een virus, dus dat moest gerepareerd. Alle muziek zit in de PC, dus geen muziek. En het regende zo hard dat Sparta was afgelast, dus vogeltjes kijken en tuinieren was er ook niet bij. Dan maar koken.


Ik besloot om voor alle collega's van de SKH een paar cakes te bakken, als dank voor de stroom aan kaartjes die nog steeds niet is opgedroogd. Dat moet ik ook nooit weer doen. Er stond in het recept dat het ding een uur in de oven moest op 200 graden. Na een half uur was ie pik zwart en zo hard als een discus. Ik heb hem de achterdeur uit geslingerd. De laatste UFO melding is afkomstig uit Soelden. Misschien dat Linda hem weer mee terug wil nemen als ze hem vindt tijdens de wintersport.

zondag 11 juli 2010

vrijdag 9 juli 2010

Storm and thunder

Elke dag geef ik mezelf een spuitje in mijn afgetrainde sixpack. Dat gaat wel een beetje tegenstaan. Die vieze smaak in mijn mond ook. Maar ome dokter was erg tevreden. Hij liet me allerlei tomografische foto's zien. Dat is een prachtige techniek, maar ook daarvoor geldt dat je er beter zelf niet op kunt staan. Hij voorspelde slikklachten over een week. De radiotherapie wordt rond mijn rechter long toegediend en dat gaat natuurlijk dwars door de slokdarm.
Mijn radiotherapeutisch laborante wou graag een nieuwe foto in mijn dossier. Ze gaat op vakantie en was bang dat een vervanger mij niet zou herkennen. 'Meneer, u lijkt helemaal niet meer op dit plaatje.....'. De schat zei vervolgens.....'u ziet er nu echt veel jonger uit!'
Ik hou sindsdien van haar en zal een liefdeslied alleen voor haar gaan componeren.

Een jaar of zes geleden heb ik een prijs gewonnen met een lied over de zelfmoord van Herman Brood. In het Fien de la Mar theater werd mijn lied gezongen door een bekende Nederlander. De bekende Nederlander werd bij lot bepaald. Zo kun je het dus treffen dat een tophit in potentie gezongen wordt door Jacques Herb. De vleesgeworden Manuela........ Hij vergat een hele alinea maar vond zichzelf geweldig. Huub van der Lubbe had hetzelfde nummer tot hit gemaakt.
Jerney Kaagman zat er ook. Als 16 jarige heb ik haar vaak zien optreden en droomde dat we samen tophits schreven. Leren pak, diep decolleté en Storm and Thunder!

donderdag 8 juli 2010

Bio-stabil

Het Nederlands elftal draagt een polsbandje met toverkracht. Alsof ze in de ketel van Asterix en Obelix zijn gevallen. De kleine generaal heeft het bandje 'ontdekt' en heeft iedereen zo'n ding gegeven. Martin Bril draait zich om in zijn graf, Wesley Schneider de 'kleine generaal'!
In het bandje, de Power Balance, zitten twee 'hologrammen', die de energiestromen in het lichaam zouden 'optimaliseren'. Daardoor zou de drager meer evenwicht, meer kracht, meer lenigheid en meer uithoudingsvermogen hebben. En ja, Wesley Sneijder denkt inderdaad dat het werkt. "Ik dacht dat het onzin was, maar ik voel me echt beter met dat bandje, meer in balans, kom duidelijk beter in mijn kracht te zitten." Je hoort Bruno Santanera praten.
Ze moeten me ook eens proberen uit te leggen wat dat nu is....... 'beter in je kracht komen zitten'.

Het bandje werd getest op de TV door twee verschillende sporters. Twee keer hetzelfde testje. Er werd hard tegen iemand aangeduwd zonder bandje en daarna werd er hard tegen iemand aangeduwd met bandje. Met bandje was beduidend stabieler. Elco van der Geest kreeg zijn proefpersoon met bandje zelfs helemaal niet meer van zijn plaats. Elco is met bandje Europees kampioen judo geworden.
Na de uitzending steeg de verkoop van het bandje fenomenaal, nog even en je wordt voor gek verklaard als je niet met zo'n bandje loopt.
Hoewel het testje er op TV zeer overtuigend uitzag, zit de fout in de volgorde. Ze hadden Elco van der Geest tegen iemand aan moeten laten drukken die eerst een bandje om had en in tweede instantie juist niet. Wedden dat de omzet van het bandje dan niet gestegen was?

Ik heb straks tussenevaluatie van de radiotherapie, ben benieuwd wat ze zullen zeggen.....

dinsdag 6 juli 2010

SuperCase 56

Attent

Op de eerste tussenevaluatie van de radiotherapie zal ik eens vragen of het erbij hoort dat je alles vergeet. Nu was ik op tijd op de therapie, maar had mijn pasje vergeten. Zojuist boodschappen gedaan bij AH, fiets vergeten. En dat is al de tweede keer.
Of ik ben er met mijn kale kop niet bij of iedereen helpt mij altijd alles te onthouden. Trijn onthoudt de verjaardagen, adressen en telefoonnummers. Dat weet ik dus allemaal niet. Ik vergeet de trouwdag bijna nooit, maar dat komt omdat Trijn mij ruim van tevoren wijst op het aantal jaren dat we al getrouwd zijn.
Dat vergeetachtige is geen kwestie van niet attent zijn, de noodzaak is gewoon niet aanwezig. Maar volgens mij is het erger geworden door de chemo en wordt het nog niet snel beter.

twee Adam´s in de motorboot

Oma Motorboot, die was pas attent. Oma was jaren achtereen de eerste die belde als ik jarig was. Toen ik ging samenwonen belde ze ook altijd als eerste als Trijn jarig was. Het is wel eens voorgekomen dat ik door het telefoontje van oma Motorboot aan Trijn haar verjaardag herinnerd werd. Foei.
Oma was niet alleen attent, ze was ook gewoon heel lief. We hebben er jaren last van gehad dat de telefoon op onze verjaardag
's ochtends vroeg niet meer ging.

maandag 5 juli 2010

SuperCase 55

Nederland-Brazil

Wat een onvoorstelbaar mooie overwinning. Wie had dat nou ooit gedacht, ikke nie!
Trijn wel, die gokt met haar oom Willie op alle wedstrijden om een biertje. Willie weet het nog niet maar ik drink mee en dan zijn het halve liters. Niet op de rekening van oom Piet!
Trijn heeft iedere keer nog de juiste uitslag gegokt, 2-1. Ze zegt elke keer gewoon 2-1. En verdomd, het werkt. Ze heeft er ook echt verstand van, getuige haar commentaar bij Nederland-Brazil.....
'Ja, ja, ho, ho, truitje trekken en pootje flippen dat mag niet!'
'Ha, ha, ha, keudelploug, v.v. Eemsboys doet dat nog beter...'.
'Schwalbe scheids, schwalbe! Oh sorry, dat was Robben. Dan mag het scheids!' Enzovoort.
Eerlijk gezegd luister ik daar liever naar dan naar Piet de Visser!

zaterdag 3 juli 2010

SuperCase 54

Agenda

Toen Ingrid mij vroeg hoe laat ik naar de radiotherapie moest, bleek het schema als in rook opgelost, nergens te vinden. Ingrid deed dat absoluut niet versteld staan: 'Zal ook niet zo zijn....'. Tsja.....normaalgesproken laat ik dat soort zaken aan Ingrid of Brigitte over. Niet omdat dat hun taak is, maar gewoon omdat ze er veel beter in zijn dan ik. Mijn beste smoes ooit.
Op het MKD deed Joke dat soort zaken voor mij. Joke zal wel gedacht hebben: 'Als ik het niet doe dan doet hij het niet goed, dus kan ik het beter doen, dat levert tijd- en kwaliteitswinst op!'
Mijn zonnebril was ik ook kwijt, met dit weer niet echt fijn. Het hele huis op de kop gezet. De zonnebril lag uiteindelijk op de wastafel in het toilet. De lijst van de radiotherapie hing hier gewoon aan de muur.
mijn agenda

Gisterochtend wist ik toch echt zeker dat ik naar de radiotherapie moest om 14.00 uur. Toen ik om 10.30 uur op het lijstje keek, bleek het om 9.00 uur te zijn........................
Dit storend gebrek aan accuratesse gaat normaal gesproken alleen ten koste van anderen, maar nu dus van mezelf. Ik wijt het volledig aan de chemo, eens zien hoe lang dat excuus houdbaar is. Maar in de tussentijd stel ik voor dat Ingrid, Brigitte en Joke afwisselend een dag in de week bij mij thuis het secretariaat bemannen, zodat ik me over alles wat ik niet kan vinden geen zorgen meer hoef te maken. Hellup!

vrijdag 2 juli 2010

SuperCase 53

Brazil

Vanmiddag is het dan zover. De goddelijke kanaries zullen de tulpen verslaan. Het verschil tussen de twee ploegen zit in de titel. Bij de tulpen zitten een paar godenzonen en ex-godenzonen. Dan ben je dus slechts een zoon van God. Maar goddelijk word je pas als je kanarie bent! Het 'spiet mie donders' voor alle fans, maar berusting op voorhand is de beste remedie tegen agressie.
Nanko gaat de wedstrijd met zijn zoon Juninho en zijn vrienden bekijken in Jardim America. Ik weet waar hij dan zit. Midden in de favela, op een hoek van de straat is een kroeg. Zoals dat in favela's is, volledig open. Veel te warm om er ramen in te hebben. Groot beeldscherm en een heerlijke grill-geur op het terras. Halve liter bier voor 3 real, 60 eurocent.
Vergelijken met de terrassen in Groningen kun je het niet. Je vergelijkt ook geen kameel met een cavia. Maar het is daar minstens zo gezellig, al moet je toch altijd op je hoede zijn. Ik heb er wel foto's gemaakt maar zal ze niet op de blog zetten, op verzoek van Nanko. De leider van de rode brigades stond er ook op. Jongen van 18 jaar, die moet niet op internet.

Er woont daar een geestelijk gehandicapte jongen, die enorm goed kan zingen. Hij zingt met de band mee, alle Braziliaanse en favela tophits. Als hij begint te zingen is het feest. Prachtig om daar de wedstrijd te zien.
Sylvia van der Vaart zal haar beste Duits moeten aanspreken om uit te leggen dat het zonder der Raffi überhaupt unmöglich ist.
'Liebchen, das einzige das da dran fehlte warst du mein, honnepönchen, knüdelchen, schweiniegelchen u.s.w'. Tut es weh?'
'Jawohl!'

donderdag 1 juli 2010

SuperCase 52

Radiotherapie

Ik heb nu twee keer radiotherapie gehad. Dat moet vijf weken lang, iedere dag. Vergeleken met de chemotherapie stelt het (nog) totaal niets voor. Gisteren moesten ze van alles inmeten om in de computer te krijgen, maar vandaag was ik in een kwartiertje klaar! Ik hoop dat de bijwerkingen ook minder erg zullen zijn dan bij de chemo, dan is het een makkie........ afkloppen.
Die bijwerkingen van de chemo heb ik nog steeds. Mijn armen worden gelukkig al een stuk beter, dat is heel fijn, want zonder armen doe je niet echt veel. Mijn smaak is nog niet helemaal top en de geur ook niet. Ik ruik soms overal chemo.
De conditionering is eigenlijk het ergst. Als ik denk aan chemo, dan word ik al misselijk. Ook nu ik erover schrijf. Ik ben dus echt dolblij dat chemo niet meer hoeft. Op het moment dat het moet dan ga je er wel voor, zonder echte problemen. Maar nu ik er op terug kijk was het echt een vreselijk nare toestand. En dan duurde het ook nog eens 4 uur. Ik moet er niet meer aan denken, dat ik vier uur lang die vieze troep in mijn lijf kreeg, waar er één soort bij is die een gat in je broek brandt als je er mee zou morsen.

Geef mij dus maar radiotherapie. De radio staat er altijd gezellig hard aan en na 1 nummer mag ik er alweer onder weg! Op de foto zie je mij op het beeldscherm.

woensdag 30 juni 2010

SuperCase 52

Poster

Om 9 uur krijg ik mijn eerste radiotherapie. Maar weer afwachten hoe dat gaat. Mag in ieder geval 5 weken niet in bad. Dat wordt stinken.
Gisteren een poster gemaakt voor BSO Op Stelten. Ik zet hem hier vast op de blog. In het echt staan ze op het veld bij de v.v.Haren. Dit maakt natuurlijk meer indruk! Kom maar op zou ik zeggen.

Je kunt 2 keer op de poster klikken, dan wordt ie een stuk groter.

dinsdag 29 juni 2010

SuperCase 51

Coupe Mabhida

Ik heb geweldig nieuws! Mijn haar groeit weer en de kleur is zwart. Het is wel een beetje jammer dat het alleen in het midden groeit. Aan de zijkanten wil het nog niet echt vlotten. Maar vooralsnog val ik daar niet mee uit de toon. Zeker niet tijdens deze WK. Mijn coupe heeft zelfs een nieuwe naam gekregen. Dit kapsel heet Mabhida en is genoemd naar dat mooie stadion waar gisteren in gevoetbald werd door Nederland. Daar zit ook een soort hengsel overheen en dat ding heet Mabhida. Hypermodern ben ik dus.

Dat kunnen we van het Nederlands elftal niet zeggen. Niet dat ik niet blij ben dat ze door zijn hoor. Maar goed voetbal moet zeker nog komen. Het wordt in de finale 2-1 voor Duitsland. En ik voorspel dat Jan Roelfs zijn commentaar zal voorzien van circa tien keer: 'Zijn we er toch weer ingestonken!'

maandag 28 juni 2010

Don't worry

Doordat mijn armen niet top in conditie zijn, laat ik veel vallen. Vorige week de camera verspeeld. Met een onhandige jongleeract sloeg die tegen de muur en landde piepend op de grond.
Zojuist klettert me de stofzuiger de trap af...... Gaat de kaart van BSO Merlijn - Tovenaar spelen.....
Dont' worry be happy......... Net wat ik nodig had!

SuperCase 51

Benno's eetcafé

De BBQ van Benno's eetcafé is een enorm succes geweest. Benno heeft hoogst persoonlijk voor meer dan 100 man staan BBQ-en. Er was een grote groep vaste klanten van het eetcafé aanwezig en ook mensen van de Dilgt, die vaak in de BSO groep jong en oud te vinden zijn. Ilse heeft foto's gemaakt. Dat kan ze erg goed, dus ik ben enorm benieuwd naar de resultaten. Ik zal in ieder geval ook een paar voorbeelden op de blog zetten zodra ze er zijn.
Ontzettend jammer dat ik daar niet bij kon zijn, maar ik ben wel echt enorm trots op al die mensen die zich daar zo voor inzetten. Helemaal geweldig, grote klasse.
De opbrengst van het eetcafé is voor Ibiss. Naast het feit dat het eetcafé bestemd is voor alleenstaande ouderen uit de buurt, is dat dus een dubbel goed doel. Ik verheug me echt al op het volgende seizoen en zal binnenkort in overleg met Benno een nieuw programma maken.

Ik heb het moeten doen met BBQ in eigen tuin. Anders, maar ook fijn. De prosecco van Marloes was super. Villa Marianne van de Jumbo, zegt het voort. Zulke lekkere prosecco hebben ze niet op de camping in Frankrijk hé Lineke?

zondag 27 juni 2010

SuperCase 50


79

Vandaag wordt mijn moeder 79 jaar! Dat is me verdorie een respectabele leeftijd zeg.
Toen wij nog klein waren zijn we een aantal opeenvolgende jaren naar het NSU kamp geweest, een hele mooie camping in Noord-Italië. Drie jongetjes op de achterbank van de auto, een klap-caravan erachter.

Oma, mam en opa (Adam) op de trap van de Bloemert

Dat moet een hel geweest zijn onderweg, want die drie jongetjes hadden al ruzie voordat de auto bewoog. Frits kneep mij dan heel hard in mijn blote beentjes en riep 'Robert niet doen!' Mijn vader zat na een paar kilometer al van achter het stuur achterom te maaien....'als het nu niet afgelopen is gaan we terug'. En vaak gingen we ook even weer terug, omdat mam dacht dat ze het gas aan had laten staan.
Airco in de auto was er toen nog niet. Mijn vader rustte dan ook altijd met zijn linker arm in het open raampje. Bij aankomst in Italië was die linker arm altijd al helemaal bruin. Bij thuiskomst in Veendam was de hele familie zo zwart, dat we ons opnieuw aan de buren moesten voorstellen.
Ik zou het graag nog een keertje overdoen. Met zijn drieën achterin. Als ik maar niet in het midden hoef!

vrijdag 25 juni 2010

SuperCase 49

Honnepönchen

'Dag lieffie'....
'Dag honneponnetje'......
'Wir müssen Deutsch reden'......
'Tag schätzchen'........
'Küsschen'........
'Liebchen, wie geht es'.........
'Geht wohl gut schätschen'......
'Nog ein küsschen'......
'Ha, ha, ja danke'.......
'Ich möchte ein ding wissen......, war es elfmeter....?'
'Well, ich denke schätschen, es war einmahl'.....
'Küsschen honnepönchen'.......
'Ich liebe dich auch schätschen'.......



Verder heb ik dit belangrijke interview gemist.
Ik moest overgeven.
Laten we het maar op naweeën van de chemo houden.
Mijn haar gaat weer groeien, hier in huis gaan stemmen op voor een coupe van Marwijk. Erg hé.

donderdag 24 juni 2010

SuperCase 48

Echo

Toen ik gistermiddag opstond vanaf het plekje waar ik nu zit, bleek mijn arm ineens veel dikker geworden. Meer formaat grote broer van Popey. Ik schrok er erg van en besloot het ziekenhuis te bellen. Die vroegen of ik direct wilde komen. Gelukkig was Sas onderweg, om op visite te komen. Ze heeft me direct naar de spoed-poli gebracht.
Bloedprikken en longfoto was in tien minuten gebeurd. Vervolgens moesten we wachten op de echo. Dat duurde even.......... Aan de muur hangt daar een codebord. Rood is acuut, oranje zeer urgent, geel is urgent, groen is standaard en blauw is niet urgent. Omdat ze gevraagd hadden of ik met spoed wilde komen, had ik nog hoop op geel. Volgens het bord word je dan binnen een uur geholpen.
Sas had pepermuntjes bij zich, waar ze zelf direct een stuk van een kies mee verspeelde. Ze is na een uur weggegaan, via de tandarts. Ik heb er vier uur gezeten. Kreeg een dekentje en een kop koffie. Er was een ongeluk gebeurd en dat gaat uiteraard voor. Het was er steenkoud, maar gelukkig stond de TV op voetballen. Klappertandend voetballen kijken heb ik voor het laatst gedaan toen Ajax in Parijs tegen Benfica moest voetballen. Van de zenuwen.
Resultaat van de echo is: Trombose in de rechter arm. Niet fijn, heb 30 spuitjes meegekregen en moet elke dag een spuit in een huidplooi van de buik zetten. Dat zal het probleem niet zijn, kan ze er alle 30 wel in klap in kwijt!

woensdag 23 juni 2010

SuperCase 47

WK-poule

Even een bericht voor de medewerkers van het dr. Nassaucollege Norg. Beseffen jullie wel hoeveel kennis over voetbal jullie in huis hebben? Als Trijn de pot wint, moet dat toch veel zeggen over de voetbalkennis van de rest van de collegae. Trijn heeft namelijk nog niet 1 wedstrijd gezien......
Shame on you!

Radiotherapie

De chemo is dus definitief van de baan. Mijn aderen lopen teveel schade op. Ik ben er blij om, want zelfs toetsen van het toetsenbord intikken is op dit moment al een probleem. Alles doe ik links, terwijl die arm ook niet echt wil. Moeilijk hoor, links eten, links veters strikken, links aankleden. Hoe George ooit links gitaar kon spelen...... Alleen bij het bierdrinken ben ik ambi-dexter, allemaal ervaring.

Volgende week mag ik starten met de radiotherapie. Vier weken lang, iedere dag. Mijn vriend Scott leeft erg mee, vanuit Canada. Getuige zijn mail van vanochtend:

It sounds painful… thank god for beer. I support anything that fixes you up faster, it was starting to appear that you were having a few complications with the teeth and such. In reading the side effects with Radiotherapy pretty much all they note for your area is a sunburn at the area of application. Although that is not great it is better than all those chemicals bubbling around in your body.. but the popeye arm’s could come in handy if you ever meet a girl called oliveoil.
Says you will get your hair back on your head too. Yea I like this better.
You may proceed.

Thanx buddy, I will!

dinsdag 23 maart 2010

Beenmergpunctie

Voor de beenmergpunctie scheet ik wel even peentjes. In mijn omgeving had een ieder die daarover ook maar iets zinnigs te melden dacht te hebben me gewaarschuwd voor de helse pijnen van zo'n onderzoek. Om een roesje moest ik vragen, volledige narcose was nog beter.
De verpleegkundige van de dagbehandeling zei dat ik met een roesje veel te lang op de afdeling zou moeten liggen. "Geen roesje, want je houdt een bed bezet". Die motivatie nam mijn angst niet weg.
Met bed en al werd ik over de gang naar het "punctiekamertje" gerold. Een heel klein kamertje, waar vijf mensen me stonden op te wachten. Een grootse ontvangst. Waren al die mensen daar om me vast te houden als de ergste pijn toe zou slaan? Misschien moest ik wel op een houtje bijten.
De verpleegkundige stond aan de ene kant van het bed, de internist i.o. en haar baas aan de andere kant. Twee dames zaten aan een klein tafeltje heel luid te praten, over een vakantie in Denemarken.
Ik kreeg een prikje, moest op mijn zij gaan liggen en mijn been optrekken. De instructies waren nauwelijks te verstaan, vanwege Denemarken. De pijn viel heel erg mee, maar één ding heb ik goed begrepen…….in februari is het zelfs in Legoland een troosteloze bende!